Hoofdstuk 7; Filipijnen, Malapascua. Alles naar de haaien

Het avontuur in Australië zit erop. De camper was miraculeus snel en voor een mooi bedrag verkocht, waardoor er tijd en geld overbleef voor een laatste trip. Één laatste blowout voor ik zal terugkeren in het burgerlijke leven in Nederland.
De keuzes waren te over, maar ik hoorde links en rechts dat het duiken in de Filipijnen het mooiste was. Vanuit het reisbureau kreeg ik de tip van een tropisch eiland vlakbij Cebu (één van de 7.000+ die de Filipijnen rijk is) en ik besloot het een kans te gaan geven.
Na een lange wacht midden in de nacht in Shenzen, China, kwam ik dan eigenlijk in Cebu aan. Op voorhand was ik bang voor slecht weer (het regen seizoen is momenteel bezig), maar de zon scheen me tegemoet. Ik had al een lift geregeld via de duikschool (die achteraf gezien veel te duur was, les geleerd. Zelf regelen dus!), die bracht me naar de boot. Je kon het eiland al vanaf de kust zien liggen en het doemde dan ook snel op; en half uur later zag ik de palmbomen, witte stranden, heldere zee en charmante Filipijnse huisjes. Het plan was drie dagen, maar ik bleef er uiteindelijk een week; Malapascua island.

Het eiland is zo klein, dat je in een half uur van de ene naar de andere kant loopt, auto's hebben ze hier ook niet, alleen motoren. Ze zijn in de Filipijnen duidelijk niet (materialistisch) rijk, maar dat lijkt ze niet te deren. De mensen zijn hier ontspannen en lijken niet veel om tijd te geven, alsof het al jaren stilstaat. De kinderen gaan in uniform naar school, de volwassen werken als visser, op de markt, of in één van de vele duikscholen. Er lopen hanen aan een touwtje rondjes rondom het huis, ze eten veel rijst, kip en varken, verse mango's en bananen en alles gaat hier dagelijks zijn gangetje.
Ik geef ze groot gelijk. Het eiland is prachtig, overzichtelijk en het is de thuishaven van een diersoort, die alleen maar hier in de buurt voor blijkt te komen; de thresher sharks.

Deze bijzondere haai soort heeft een korte neus, grote ogen en een zeer fraaie sierlijke staart. Het eiland leeft van de toeristische zwemmende trekpleister, die rond het ochtendgloren naar zogenoemde 'cleanerstations' komen, waar ze zichzelf door visjes laten schoonmaken.
Ik had voor de volgende ochtend een duik trip geboekt, het zou de eerste van in totaal vier haai duiken zijn. Omdat ik besloot twee extra duik certificaten te behalen, moest ik drie diep duiken maken. Die kon ik zo mooi met de thresher sharks verenigen.

Zoals ik al zei beginnen de duiken vroeg; ik moest me om 4:45 in de ochtend melden, waarna we met de boot naar onze lokatie zouden gaan. Het is een rare gewaarwording om met de opkomende zon in het water te duiken. De zichtbaarheid onder water was met ongeveer 15 meter redelijk en spoedig bevonden we ons op de 'slope', vanwaar we deze haaien zouden bewonderen.
Het blijft magisch om een haai onder water te zien. De meeste zijn ongevaarlijk en ook deze soort glijdt moeiteloos rustig door het water heen. Door zijn grote ogen en lange, sierlijke staart, is het magisch om te aanschouwen. Ze cirkelde voornamelijk op de tweede duik stationair boven mijn hoofd, terwijl kleine visjes hun huid schoonmaakte. Dankzij de Nitrox mix die ik nu mag gebruiken, kan ik veel langer onder water blijven en genieten van deze prachtige show.

Ik heb in totaal zeven duiken gedaan en heb veel meer gezien dan alleen deze haaien; van een white tip shark, octopussen, lion fish en clown fish (Nemo), tot aan super kleine kreeften en de zogenaamde nudibranch, een soort mooi gekleurde slak. Er was genoeg te zien.

Nu een week later ben ik de 50 duiken gepasseerd en heb ik in totaal drie nieuwe specialisaties behaald; wreck dive, Nitrox (hogere zuurstof waarde, waardoor minder koolstofdioxide) en deep dive, waardoor ik nu 40 meter diep mag. Allemaal behaald, zodat ik in de toekomst mooiere wrak duiken kan doen.

Ik heb op het eiland vrij weinig gedaan verder. Geslapen onder een palmboom, boekje lezen, een strand aan de andere kant van de eiland bezocht, ik liet me meeslepen in de relaxte atmosfeer die er heerst.
Een gemiddelde maaltijd kostte €2, een biertje had je al voor €0,80. Het is een verademing, vergeleken met het dure Australië.

Ik schrijf dit nu in een taxi, onderweg naar de volgende bestemming; Moalboal. Wederom om te duiken, nu met miljoenen sardientjes en schildpadden, die daar gewoon een paar meter van de kust af blijken te zijn...