LOTR

Als ik uit het raam kijk, zou ik eigenlijk de befaamde vulkaan moeten zien die Mordor moet voorstellen. Ik zie echter vooral veel mist en regen.
Het is het gesprek van de dag in dit deel van de wereld; cycloon Gabrielle. De storm die in het noorden van het land mensen dakloos heeft gemaakt, wegen stuk heeft geslagen en mensen heeft doen stranden, heb ik ternauwernood achter me kunnen laten. Gelukkig was ik zo wijs met de vlam in de pijp verder te rijden naar het meer veilige zuiden van het Noorder eiland. Toch was de nacht waarin mij camper stond te schommelen als een wipkip spannend. Gaat hij om of niet? Ik had mijn camera veilig opgeborgen in een kast en kon verder alleen duimen. Gelukkig liep het goed af.

De dagen na mijn laatste verslag ging ik tegen het advies in naar het schiereiland Coromandel. Ik moest ervoor omrijden, de snelste weg was beschadigd, maar ik kwam uiteindelijk toch aan de grootste reden om het te bezoeken; Catedral rock. De grot formatie is een grote attractie en dat blijkt. Bij aankomst blijk ik daar niet te kunnen parkeren, waardoor ik kilometers extra moest lopen om het te bereiken. Bij overmaat van ramp bleek het strand ontoegankelijk te zijn ivm vallende rotsen. Ja dag! Ben ik daar dat hele eind voor gekomen?! Ik kroop onder de linten door een pakte mijn camera. Wat is het ergste wat er kan gebeuren, dat ik dood ga?
Het blijkt eenmaal beneden reuze mee te vallen en ik parkeer mezelf voor het doorkijkluik in de rotsen. Urenlang zit ik tijdens de zonsondergang en avond met mijn camera te spelen, terwijl de Melkweg aan de hemel verschijnt. Wat een zegening is deze reis toch.
De volgende dag maak ik mijn eerste hike in jaren en dat heb ik geweten; blaren en zere knieën plagen mijn lui geworden lichaam. De wandeling door de bergen met dito uitzicht is de moeite echter waard. Bruggen die maar een persoon kunnen houden, hachelijke richels, geklauter over grote rotsblokken, ik was aan de beurt.

Het is echter niet allemaal hard werken. Een van de grootste attracties van het land kwam snel dichterbij, waar mijn twee jongste zussen maar wat jaloers op zijn. Het staat kilometers van tevoren al met borden aangegeven. Niet gek; het gebied krijgt dagelijks duizenden bezoekers en is alleen te bezoeken met een toer.
Na de souvenirshop, waar ik veel te veel kocht, mocht ik een van de beroemdste film studio's in de wereld betreden; Hobbiton. De Hobbit en Lord of the Rings films van de Nieuw Zeelandse regisseur Peter Jackson werden hier gefilmd. Het is dan ook iets magisch om in de wereld te stappen waar zulke legendarische films zijn gemaakt. Het oog voor detail is verwonderlijk. Waslijnen met kleren, een bakker, en uiteraard het huis van Bilbo Baggins met het beroemde bordje aan de deur. Ze zijn zo ver gegaan om het perfecte plaatje in beeld te krijgen, dat ze specifieke bomen hebben gebruikt voor de boomgaard, die eigenlijk geen vruchten dragen. Oplossing? Ze hebben de vruchten en bladeren aan de bomen genaaid. Zelfs met je neus erop zitten je er niets van. Het ging bij Peter Jackson zelfs zó ver, dat hij de dag voor het schieten van de film de kleur van de bladeren op de neppe boom boven het huis van Bilbo niet natuurlijk genoeg vond. De artiesten hebben rond de klok op ladders elk blaadje met de hand in een andere tint groen moeten verven! Nog zo'n bizar detail; diezelfde boom is bij de herbouw van het dorp (ze hebben Hobbiton na de verfilming van Lord of the Rings afgebroken) een fractie kleiner gemaakt, omdat de filmreeks van de Hobbit zich 100 jaar voor Lord of the Rings afspeelt. Mijn soort man, die Peter Jackson.

Nadat ik mijn campervan dus had overladen met souvenirs (ik ga een extra tas bijboeken!), bezocht ik het vulkanische gebied van Roterura. Modder dat blub doet, meren met giftig, kokend water in bizarre kleuren, het was grappig om te zien. Wat echter met name interessant was, bleek een bezoek aan een Maori stam. Ze vertelde ons verhalen over hun cultuur, leerde ons spelletjes en danste uiteraard de huiveringwekkende Haka. Als je niet weet wat dat is, Google maar. Indrukwekkend om te zien. Zelf heb ik ook nog een lesje Haka gehad, al betwijfel ik dat ik er iemand bang mee maak.

De dag voor de storm heb ik een dag in een spa doorgebracht, waar het hete water uit de grond in een paar baden loopt. Heerlijk. Het middelste bad dan, ik voelde me net goudlokje. Het koelste bad was te koud, de warmste te warm (42 graden!🥵), maar de middelste was precies goed.

De dag na de storm onderweg naar mijn huidige camping, was de weg bezaaid met landverschuivingen, gevallen bomen en weet ik wat meer. En dan zat ik 'maar' in de oranje zone.

De vulkaan van Mordor, hij komt eraan. Ik ga de beroemdste hike van Nieuw Zeeland doen; de 19 kilometer lange hike dwars door de bergen. 0 graden op de top, 25 graden bij de bodem. Niet voor de zwakkere der aarde zullen we maar zeggen. Ondanks dat ik na mijn laatste hike stuk ging (die was een hilarische 6 km), heb ik vertrouwen in. Gezien het hier 200 dagen per dag regent en ik door mijn hoge tempo de afgelopen week ruim een week voor loop op schema, heb ik besluiten hier kamp op te slaan en te wachten tot het weer beter wordt. Hopelijk overmorgen of anders de dagen erna. Dan zal ik met een shuttle worden gebracht (5 uur in de ochtend) en gehaald, zodat ik voldoende tijd heb om de hike te voltooien.

In de tussentijd ga ik lekker boeken lezen (ik heb alle drie de LOTR -Lord of the Rings- boeken gekocht), mijn foto's van de afgelopen weken bewerken en mijn tijd afwachten.