Gestolen, krekels, safety en airco

Ik wist dat het moeilijk ging worden. Het huren van een auto was veeeel makkelijker (niettemin duurder) geweest, maar dan was ik beperkt geweest (je mag daarmee niet van de verharde weg). Dit avontuur verdient alle vrijheid van de wereld en dat zal hij krijgen!

De dag van de waarheid was aangebroken. Rijd ik vandaag in de camper weg?

Ik was twee dagen eerder bij de eigenaar vlakbij de Sunshine Coast aangekomen (dichtbij is hier drie kwartier rijden). Ik kreeg een warm welkom en we hebben uren zitten praten. Ik heb daar mee mogen eten en de volgende dag zouden we naar het voertuig kijken. Tot die tijd mocht ik in een studio naast het huis slapen, dat ergens midden in een soort vallei stond. Ze hadden er twee hectaren grond en een hoop bomen, een kreekje waar een heuse platapus leeft en een prachtig uitzicht over de hoge heuvels en bomen. In Nederland zouden ze hippies worden genoemd; ze halen water uit de put, doen veel aan conservering van de natuur en eten groente uit hun eigen tuin. Het huis hangt vol met originele Aboriginals kunst en is verder heel knus ingericht.

De volgende dag bekeek ik de camper, die er op het eerste gezicht goed uitzag. Geen enkele roest, alles was weggehaald en opnieuw overgespoten. Het interieur zag er beter uit dan gedacht en veel zat erop.

Daarna begon zich langzaam een negatief hoofdstuk te ontplooien. Hij was er de dag ervoor achter gekomen, dat de airco het niet deed. De koelkast deed het wel, tot die dag. Hij had aan een kapotte knop zitten rommelen en sindsdien doet hij het niet meer. Makkelijk en snel te fiksen zweerde hij. Na een rondje rijden vond ik hem wat lawaaierig, maar daar zou ik wel aan wennen. Aan de onderkant zat een minimaal beetje olie, het remmen, sturen (powersteering, yes!) en schakelen ging soepel.

Eenmaal terug had de eigenaar met een monteur gesproken, die zou naar de airco kijken. Hij moest ook nog een safety check krijgen voor de gasinstallatie, dan konden we mooi meteen erna doen. De safety check was zo gedaan, de airco zou helaas 4 uur duren. Ik besloot met de eigenaar nog een nacht te blijven, tot ze het konden regelen.

De volgende dag was het gemaakt. Ik reed samen met de eigenaar naar de monteur en regelde daar het laatste papierwerk. Ik wilde alleen nog een laatste check bij het ministerie van verkeer doen; kost 2 euro, 2 minuten en dan zie je of het voertuig ooit gestolen is geweest, of er nog boetes openstaan, of hij ooit bij een ongeluk is betrokken, etc. De eigenaar hoorde alleen ‘gestolen’ en was helemaal diep beledigd. Hij vond het onbeschoft, arrogant, want hij was nog wel zo vriendelijk geweest. Ik snapt dat hij een goede man is, maar zijn reactie was echt zeer overtrokken. In Nederland zouden ze hun schouders ophalen en denken; ‘dat had ik ook gedaan’.  Hij wilde bijna zelfs de verkoop annuleren en me daar in een dorp laten staan! Alsof ik ineens zo’n slecht mens was. Afijn, het was een goede les; dat soort dingen moet ik niet voor iemand zijn neus doen.

Toen de koop was bedongen liet ik er een mee gegeven ‘stone shield’ op monteren bij een andere monteur, de ruitenwissers vervangen en een gasmeter installeren. Die detecteert alle soort gassen; zelfs narcotische gassen. Deze worden helaas soms gebruikt door dieven. Ze verdoven mensen dan via het raam en beroven ze, terwijl ze slapen.

Toen kwam nog meer ellende. De achterklep ging niet goed dicht. Dat was snel genoeg gerepareerd, maar toen bleken de twee(?) sleutels het niet te doen.

Eenmaal bij een sleutelboer bleek één sleutel exclusief voor de bestuurderskant te zijn, de andere voor de andere deur, schuifdeur en voor de motor. De achterklep ging gelukkig wel dicht d.m.v. de centrale vergrendeling, dus dat kostte niet veel.

Bij het ministerie van transport ging de ellende verder. Ik moest bewijzen dat ik in Queensland leef, wat ik uiteraard niet kan. Ik had de eigenaar van de camper wel gevraagd of ik zijn adres als ‘garage adres’ mag gebruiken, maar hij moest als bewijs nog extra papierwerk invullen. Ik kon dus weer met hangende pootjes terug naar de beledigde man. Hij wilde gelukkig meewerken, nadat hij zijn verhaal over het voorgaande misverstand nog eens had uitgelegd. Ik mocht zelfs weer blijven slapen (het was inmiddels rond 1700), maar ik vond het veel te ongemakkelijk. Dan maar een avond overleven op een camping. Ik heb wat ontbijt spullen gekocht voor de volgende dag (geen verse dingen want; geen koelkast) en heb bij de mak gegeten. Daarna zocht ik met een handige app een gratis kampeerplaats, waar ik voor het eerst het bed kan gaan uitproberen. Na vandaag ga ik de camper registreren, kampeerspullen regelen, voor de koelkast bellen (en bidden dat het niet te duur wordt!) en verder bellen voor een ‘nieuwe’ rechterspiegel.

Op de camping zit een Spartaanse wc, inclusief wc-papier, maar verder slaapt er niemand. Het enige wat leeft, zijn de kikkers, krekels, en miljoenen (vallende) sterren. Het avontuur begint eindelijk vorm te krijgen!