AAU

De tijd. Het vliegt zo hard voorbij. Ik kan me nauwelijks voorstellen, dat ik nu al een maand aan het reizen ben. Mijn leven in Nederland kan ik me nog nauwelijks voorstellen. Gezien het bereik van mijn telefoon te wensen over laat, schieten de updates er ook een beetje bij in. Vandaar nu twee berichten achter elkaar, boffen jullie even!

Met het technische verhaal achter de camper zal ik je jullie niet vervelen. De airco werkt (zij het niet erg koud, oude bak), de road noise laten fixen is te kostbaar, de tweede accu is vervangen waardoor de koelkast heerlijk werkt (al kan de knop niet vervangen worden, te oud) en ik tuf er nu lekker op los.

Dit leven is nu onlosmakelijk met mijn lot verbonden. Het voelt als de sleutel, die de deur naar het antwoord eindelijk wagenwijd open zal zetten. Ik slaap nu voornamelijk op gratis campings, met niets anders dan een wc, een paar tafels en… soms een BBQ. Douchen doe ik op gratis plekken (bijvoorbeeld het strand) en mijn afwas, tandenpoetsen etc kan ik lekker in mijn eigen gootsteen doen. Heerlijk!

De belangrijkste gebeurtenissen deze week;

Ik sliep de tweede nacht op een camping ergens midden in het bos, 20 minuten rijden over gravel wegen. Ik betaalde daar maar $12 en kreeg daar naast de gebruikelijke faciliteiten (ze hebben overal schone wc’s mét wc-papier beschikbaar!) een heerlijke warme douche.

Ik kwam daar in de avond aan en de eigenaar zei, dat ik bij de waterkant mocht parkeren. Ik reed de camper lekker avontuurlijk het bos in en de heuvel af… Om erachter te komen, dat het daar gezien de afdaling niet lekker stond. Ik kon echter zo snel ook niet naar boven komen en moest door de eigenaar eruit worden begeleid. Hoe gênant!

Zoals op de foto’s te zien is, heb ik mijn camper ‘gepimpt’ met een matrastop, twee kussens en een heuse deken. Slapen in een slaapzak? Ik niet! De volgende dag sliep ik weer op een free camping, waar ik besloot nieuwe vrienden te zoeken. Mijn Duits gevolg was of naar huis of door naar het zuiden, ik moest opnieuw contact gaan leggen.

Op de camping stonden veel Fransen, die helaas alleen geïnteresseerd in elkaar lijken te zijn. Bij de tweede camper was het wel raak. Ik trof er een Amerikaan, een Franse, een Belg en twee Duitsers, het lijkt een begin van een mop. Ik heb er zitten kletsen en de volgende dag vroeg het gezelschap min de Duitsers, of ik achter hun aan in een konvooi wilde rijden. Waarom heb ik dit nooit eerder gedaan? Deze trip is voor mij nu al een AAU; Australia Autistic University. Wil je mensen leren ontmoeten? Flikker dan je comfortzone uit het raam en begin aan de andere kant van de wereld simpelweg uit noodzaak tegen mensen aan te praten. Het is vallen en opstaan, maar het werkt!

Het konvooi werd geleid door een Franse schone genaamd Mary, die naast donderbruine ogen/haar en hagelwitte tanden ook een bijbehorend zuid Europees temperament heeft. De mannen volgde haar plannen, of eigenlijk het gebrek aan één. Ik heb een paar dagen achter ze aan gereden en daarbij veel brandstof verspild. Van rijden naar steden waar niets was, tot het bezoeken van uitzichtpunten hoog in de bergen, waar ik 20km door haarspeldbochten moest en je zo naar beneden kon kijken. Mooi was het dan weer wel!

Het toppunt was de laatste overnachting. We hadden een prachtig uitzichtpunt over de stad Brisbane bezocht, toen Mary en Thomas nog iets bij de Amerikaan moesten afleveren. Ik zou ze ontmoeten bij een gratis camping, een uurtje rijden uit de stad.

Het uurtje was anderhalf uur en na drie kwartier reed ik de wilde natuur binnen. Snel genoeg had ik geen bereik meer en reed ik in het donker uiterst geconcentreerd over gravelwegen en door steile bochten. De kangoeroes sprongen aan de kant van de weg gelukkig de andere kant uit, een fijn idee was het niet!

Na een dikke drie kwartier scheuren over de gravel wegen (het zou een fantastische rally zijn!), was ik er bijna. Toen ik de 9 minuten mark echter naderde, naderde ik een schier onmogelijk pad met een steile helling, diepe gaten, rotsblokken… Het was een 4WD only weg! Ik besloot daar maar kamp op te slaan.

Ik heb ook van Mary en Thomas afscheid genomen, die zijn richting Melbourne vertrokken. Zo zal het de rest van de reis ook gaan; mensen hebben hier allemaal hun eigen plan.

De rest van mijn avonturen bewaar ik voor de volgende ronde, ik moet die foto’s nog bewerken!