Hoofdstuk 6: Karijini
14 mei 2018 - Karijini National Park, Australië
Hoofdstuk 6: Karijini
Ik houd mijn handen onder de warme kraan, maar er blijft maar rood aangekoekt stof vanaf komen. Zelfs na een lange douche voel ik mezelf niet geheel schoon. In de spiegel staart een man met te volle stoppelbaard terug, lichtelijk vermoeid. Toch krult er langzaam een glimlach op. Beelden van de afgelopen dagen vliegen voorbij, als ik denk aan al het moois wat er nog te wachten staat, in één van de grootste trekpleisters in WA.
Karijini. Één van de meest gerenommeerde nationale parken in Australië, bevind zich in het hart van het noordwesten van WA. Om er te komen moet je vanuit elke grote stad in de buurt zeker een week rijden. Met het Ningaloo Reef als een van de weinige andere grote trekpleisters in de buurt moet je er wat voor over hebben.
Het park en WA overslaan, is echter de grootste fout die je kunt maken.
Ik had op voorhand grote verwachtingen en ik reed dan ook met frisse moed vanuit Exmouth richting de Hamersley Gorge. Ik had veel horrorverhalen gehoord over de status van de gravel wegen, maar op moment van schrijven viel het reuze mee. Vanuit Tom Price (een dorp niet al te ver van het park vandaan met gratis drinkwater, brandstof, een douche voor 2 dollar en waar je boodschappen kunt doen) reed ik over een zeer degelijke gravel weg met gemiddeld 90 km per uur redelijk comfortabel richting de free camp, aan de entree van de gorge. Langzaam veranderde de omgeving; ik waande me niet langer in Australië, maar in Afrika. Steppe gras, lage bomen en bergen, het enige wat miste, was een groep zonnende leeuwen in het goud kleurig gras. Het is één van de dingen die reizen door WA bijzonder maakt. De omgeving verandert continu, wat het bij uitstek een ideale omgeving voor een roadtrip maakt. Net als met het leven zelf gaat het hier niet langer om de bestemming, maar net zo goed om de reis.
Dag 1: We stonden om 5:15 op (dan moet je maar niet met een fotograaf reizen!), om voor de zonsondergang bij de Hamersley Gorge te zijn. Het zonlicht streek al ongeduldig langs de donkerblauwe lucht, die het langzaam lichter schilderde.
De Spa pool van de Gorge is één van de meest fotogeniek beroemde punten in Australië. De kerst op de ‘upper pools’ taart ligt warm genesteld in een dramatische setting vol gelaagde rotsen, in vele verschillende kleuren. Van blauw, rood, oranje tot aan paars, je ziet er alles.
Helaas is het gebied tegenwoordig (volledig onbegrijpelijk) ontoegankelijk verklaard. Als je het wilt zien, moet je dus een beetje foei doen. Als je er rustig en voorzichtig bent, kan er weinig echt foutgaan. Er zijn in de buurt gevaarlijkere routes (Joffre Falls, Handrail pool, Mt. Bruce), met gezond verstand, geen alcohol en de juiste uitrusting (goede schoenen!) kom je een eind.
In het lager gelegen pool kun je ook heerlijk zwemmen. Het is één van de weinige plekken waar je ook door een gorge zelf kunt zwemmen, wat een haast Indiana Jones achtige sfeer heeft.
Hamersley Gorge wordt onterecht regelmatig overgeslagen, terwijl het één van de hoogtepunten van het park is!
Dag 2: Deze dag bezochten we de Joffre Falls, één van de wat meer uitdagende routes in het park. De route is overzichtelijk, als je langzaam naar de bodem klimt. Eenmaal beneden word je beloont met een prachtig uitzicht door de gorge, waarbij je met een korte wandeling bij een grote open ruimte uitkomt. De waterval is schattig, al stond er op dat moment niet veel water.
In de middag bezochten we de Knox Gorge, waar je met een makkelijke afdaling in de diepste gorge van het park aankomt. Het is een simpele wandeling en zeker de moeite waard. Onderweg kun je een paar keer zwemmen in glasheldere meertjes, genietend van de warme kleuren die de rotsen verspreiden. Aan het einde kun je alleen met een georganiseerde tour verder, iets wat ik achteraf graag had willen doen. Iets om je in te verdiepen!
Dag 3: Zeg je Karijini, dan zullen veel mensen die er geweest zijn aan één absoluut hoogtepunt denken; Hancock Gorge. De eigenaar van de Kermit Pool ontvangt veel bezoekers, ondanks dat het één van de moeilijkste routes in het park is. Je moet door water waden, over glibberige rotsen klauteren en de ‘spider walk’ bewandelen waar het zo smal is, dat je er met handen en voeten tegen de muur door de nauwe gorge moet klauteren. De hele route is echter prachtig en je ogen worden overladen met rode rotsen die gloeien in het zonlicht. Aan het einde van de gorge vind je de Kermit Pool, die met zijn groene kleur een surrealistisch beeld vormt. Ook bij deze wandeling kun je aan het einde niet verder zonder begeleiding, iets wat je ook zeker niet moet doen. Als je daar foei doet, kun je stranden en moet je mogelijk (met gebroken poot) een nacht wachten eer je gered kunt worden.
Aan de andere kant van de parkeerplaats bevindt zich een gorge die soortgelijke avonturen in petto heeft; de Handrail Pool. Aan het einde van prachtige nauwe passages en een aantal keer waden kom je bij een bijna religieus meertje uit, die zoals de naam al zeg, je alleen met een rail in de rotsen kunt bereiken. Dit akoestisch pareltje is uitgesleten in een soort dome, waar je met een zangeres in de buurt (mijn reisgenote was er één van) een heerlijke sfeer kunt creëren.
Dag 4: Mount Bruce. Voor diegene die van een uitdaging houden; je kunt deze ruim 1200 hoge berg in het park beklimmen, dat de op één na hoogste berg in WA is. Ik deed er alles bij elkaar zo’n 5 uur over, al nam ik er wel mijn tijd voor. Even op adem komen, foto’s maken, lunchen. Er zijn mensen die beweren het in 3 uur te doen, maar dat ren je waarschijnlijk van beneden naar boven, zonder echt te genieten van het uitzicht.
Dag 5: Dales Gorge. Dit is meer geschikt voor de gezinnen, die er dan ook met grote getalen komen. Laat je daardoor echter niet weerhouden; een plek als de Fortescue Falls is zeker de moeite waard. Deze charmante waterval lijkt zich in een amfitheater te bevinden en glijdt rustig over de trappen naar beneden.
Om de hoek bevindt zich de Fern Falls, een plek die voor de Aborigals van grote waarde is. Het is ook van de informatie borden gehaald en als je er dan toch heengaat, wordt er respectvol gevraagd stil te zijn en de trap te gebruiken om in het water te komen. De waterval bevindt zich in een intieme setting met een sierrand van rotsen, waarna het in een koel meertje stroomt. In dit meer bevinden zich visjes die maar al te graag de dode huid van je voeten willen knibbelen, een hilarische noot in deze belangrijke plek! Kijk onderweg ook naar boven, er hangen diverse vleermuizen in de bomen.
Tenslotte bevindt er zich in de buurt ook het Circular Pool, wat op het begin na eveneens vrij eenvoudig is te bereiken. Er liggen hier diverse grote rotsenblokken, omgeven door kleine watervallen en de meest prachtige bomen, die als door een wonder dwars door de rotswanden lijken te groeien. Je waant je hier in een sprookje. Aan het einde van deze overzichtelijke route bevindt zich dan het Circular Pool, waar je uiteraard weer kunt zwemmen.
Vergeet ook vooral het bezoekerscentrum niet te bezoeken! Ten aanzien van vele andere parken in Australië wordt dit park bijna geheel door de Aboriginals zelf gerund. Ze hebben het de oude naam teruggegeven (het was eerst Hamersley NP) en in het bezoekerscentrum kun je interessante informatie vinden over het oude en nieuwe leven van de Aboriginals in Karijini.
Het is een park dat je met je eigen ogen moet zien. Er zijn diverse dingen voor verbetering vatbaar (free Camps zijn op die van Hamersley Gorge na irritant ver, er zijn geen prullenbakken, de wegen zijn op sommige stukken moeilijk verteerbaar voor een 2WD, er is geen drinkwater en er zijn lang niet overal toiletten), maar het is het allemaal waard. Dit is in mijn ogen het mooiste park dat ik in de inmiddels 28.000 gereden kilometers in geheel Australië heb gezien.
De glimlach in de spiegel wordt breder en eindigt in een lach. Het park heeft de torenhoge verwachtingen overtroffen. Uitdagend. Prachtig. Sereen. Doen.
Australië op zijn best
Ik houd mijn handen onder de warme kraan, maar er blijft maar rood aangekoekt stof vanaf komen. Zelfs na een lange douche voel ik mezelf niet geheel schoon. In de spiegel staart een man met te volle stoppelbaard terug, lichtelijk vermoeid. Toch krult er langzaam een glimlach op. Beelden van de afgelopen dagen vliegen voorbij, als ik denk aan al het moois wat er nog te wachten staat, in één van de grootste trekpleisters in WA.
Karijini. Één van de meest gerenommeerde nationale parken in Australië, bevind zich in het hart van het noordwesten van WA. Om er te komen moet je vanuit elke grote stad in de buurt zeker een week rijden. Met het Ningaloo Reef als een van de weinige andere grote trekpleisters in de buurt moet je er wat voor over hebben.
Het park en WA overslaan, is echter de grootste fout die je kunt maken.
Ik had op voorhand grote verwachtingen en ik reed dan ook met frisse moed vanuit Exmouth richting de Hamersley Gorge. Ik had veel horrorverhalen gehoord over de status van de gravel wegen, maar op moment van schrijven viel het reuze mee. Vanuit Tom Price (een dorp niet al te ver van het park vandaan met gratis drinkwater, brandstof, een douche voor 2 dollar en waar je boodschappen kunt doen) reed ik over een zeer degelijke gravel weg met gemiddeld 90 km per uur redelijk comfortabel richting de free camp, aan de entree van de gorge. Langzaam veranderde de omgeving; ik waande me niet langer in Australië, maar in Afrika. Steppe gras, lage bomen en bergen, het enige wat miste, was een groep zonnende leeuwen in het goud kleurig gras. Het is één van de dingen die reizen door WA bijzonder maakt. De omgeving verandert continu, wat het bij uitstek een ideale omgeving voor een roadtrip maakt. Net als met het leven zelf gaat het hier niet langer om de bestemming, maar net zo goed om de reis.
Dag 1: We stonden om 5:15 op (dan moet je maar niet met een fotograaf reizen!), om voor de zonsondergang bij de Hamersley Gorge te zijn. Het zonlicht streek al ongeduldig langs de donkerblauwe lucht, die het langzaam lichter schilderde.
De Spa pool van de Gorge is één van de meest fotogeniek beroemde punten in Australië. De kerst op de ‘upper pools’ taart ligt warm genesteld in een dramatische setting vol gelaagde rotsen, in vele verschillende kleuren. Van blauw, rood, oranje tot aan paars, je ziet er alles.
Helaas is het gebied tegenwoordig (volledig onbegrijpelijk) ontoegankelijk verklaard. Als je het wilt zien, moet je dus een beetje foei doen. Als je er rustig en voorzichtig bent, kan er weinig echt foutgaan. Er zijn in de buurt gevaarlijkere routes (Joffre Falls, Handrail pool, Mt. Bruce), met gezond verstand, geen alcohol en de juiste uitrusting (goede schoenen!) kom je een eind.
In het lager gelegen pool kun je ook heerlijk zwemmen. Het is één van de weinige plekken waar je ook door een gorge zelf kunt zwemmen, wat een haast Indiana Jones achtige sfeer heeft.
Hamersley Gorge wordt onterecht regelmatig overgeslagen, terwijl het één van de hoogtepunten van het park is!
Dag 2: Deze dag bezochten we de Joffre Falls, één van de wat meer uitdagende routes in het park. De route is overzichtelijk, als je langzaam naar de bodem klimt. Eenmaal beneden word je beloont met een prachtig uitzicht door de gorge, waarbij je met een korte wandeling bij een grote open ruimte uitkomt. De waterval is schattig, al stond er op dat moment niet veel water.
In de middag bezochten we de Knox Gorge, waar je met een makkelijke afdaling in de diepste gorge van het park aankomt. Het is een simpele wandeling en zeker de moeite waard. Onderweg kun je een paar keer zwemmen in glasheldere meertjes, genietend van de warme kleuren die de rotsen verspreiden. Aan het einde kun je alleen met een georganiseerde tour verder, iets wat ik achteraf graag had willen doen. Iets om je in te verdiepen!
Dag 3: Zeg je Karijini, dan zullen veel mensen die er geweest zijn aan één absoluut hoogtepunt denken; Hancock Gorge. De eigenaar van de Kermit Pool ontvangt veel bezoekers, ondanks dat het één van de moeilijkste routes in het park is. Je moet door water waden, over glibberige rotsen klauteren en de ‘spider walk’ bewandelen waar het zo smal is, dat je er met handen en voeten tegen de muur door de nauwe gorge moet klauteren. De hele route is echter prachtig en je ogen worden overladen met rode rotsen die gloeien in het zonlicht. Aan het einde van de gorge vind je de Kermit Pool, die met zijn groene kleur een surrealistisch beeld vormt. Ook bij deze wandeling kun je aan het einde niet verder zonder begeleiding, iets wat je ook zeker niet moet doen. Als je daar foei doet, kun je stranden en moet je mogelijk (met gebroken poot) een nacht wachten eer je gered kunt worden.
Aan de andere kant van de parkeerplaats bevindt zich een gorge die soortgelijke avonturen in petto heeft; de Handrail Pool. Aan het einde van prachtige nauwe passages en een aantal keer waden kom je bij een bijna religieus meertje uit, die zoals de naam al zeg, je alleen met een rail in de rotsen kunt bereiken. Dit akoestisch pareltje is uitgesleten in een soort dome, waar je met een zangeres in de buurt (mijn reisgenote was er één van) een heerlijke sfeer kunt creëren.
Dag 4: Mount Bruce. Voor diegene die van een uitdaging houden; je kunt deze ruim 1200 hoge berg in het park beklimmen, dat de op één na hoogste berg in WA is. Ik deed er alles bij elkaar zo’n 5 uur over, al nam ik er wel mijn tijd voor. Even op adem komen, foto’s maken, lunchen. Er zijn mensen die beweren het in 3 uur te doen, maar dat ren je waarschijnlijk van beneden naar boven, zonder echt te genieten van het uitzicht.
Dag 5: Dales Gorge. Dit is meer geschikt voor de gezinnen, die er dan ook met grote getalen komen. Laat je daardoor echter niet weerhouden; een plek als de Fortescue Falls is zeker de moeite waard. Deze charmante waterval lijkt zich in een amfitheater te bevinden en glijdt rustig over de trappen naar beneden.
Om de hoek bevindt zich de Fern Falls, een plek die voor de Aborigals van grote waarde is. Het is ook van de informatie borden gehaald en als je er dan toch heengaat, wordt er respectvol gevraagd stil te zijn en de trap te gebruiken om in het water te komen. De waterval bevindt zich in een intieme setting met een sierrand van rotsen, waarna het in een koel meertje stroomt. In dit meer bevinden zich visjes die maar al te graag de dode huid van je voeten willen knibbelen, een hilarische noot in deze belangrijke plek! Kijk onderweg ook naar boven, er hangen diverse vleermuizen in de bomen.
Tenslotte bevindt er zich in de buurt ook het Circular Pool, wat op het begin na eveneens vrij eenvoudig is te bereiken. Er liggen hier diverse grote rotsenblokken, omgeven door kleine watervallen en de meest prachtige bomen, die als door een wonder dwars door de rotswanden lijken te groeien. Je waant je hier in een sprookje. Aan het einde van deze overzichtelijke route bevindt zich dan het Circular Pool, waar je uiteraard weer kunt zwemmen.
Vergeet ook vooral het bezoekerscentrum niet te bezoeken! Ten aanzien van vele andere parken in Australië wordt dit park bijna geheel door de Aboriginals zelf gerund. Ze hebben het de oude naam teruggegeven (het was eerst Hamersley NP) en in het bezoekerscentrum kun je interessante informatie vinden over het oude en nieuwe leven van de Aboriginals in Karijini.
Het is een park dat je met je eigen ogen moet zien. Er zijn diverse dingen voor verbetering vatbaar (free Camps zijn op die van Hamersley Gorge na irritant ver, er zijn geen prullenbakken, de wegen zijn op sommige stukken moeilijk verteerbaar voor een 2WD, er is geen drinkwater en er zijn lang niet overal toiletten), maar het is het allemaal waard. Dit is in mijn ogen het mooiste park dat ik in de inmiddels 28.000 gereden kilometers in geheel Australië heb gezien.
De glimlach in de spiegel wordt breder en eindigt in een lach. Het park heeft de torenhoge verwachtingen overtroffen. Uitdagend. Prachtig. Sereen. Doen.
Australië op zijn best
Genieten daar in Australië.
Goede reis verder Robin.
Je kunt zo een catalogus schrijven, je hebt talent.
😘😘