Proloog: Singapore

De laatste tussenstop. Nog één stad te verkennen, voor ik aan de poorten van mijn walhalla zal verschijnen. Ik had ongeveer een idee wat ik moest verwachten, maar de shock was er niet minder om.

Singapore. Het is een stad/land van 5 miljoen mensen, wat vorig jaar uit de grond lijkt te zijn gestampt. Alles is nieuw. De gebouwen, de metro’s, de wegen, zelfs de auto’s zijn allemaal nieuw. Geen Hyundai, Kia of ander goedkoop merk (of niet allemaal). BMW, Volvo, Mercedes, je weet niet wat je ziet. De mensen zijn respectvol, netjes en beleefd, wachten op hun beurt en erg behulpzaam. Ze dringen je geen producten op, alles verloopt gestructureerd, over walhalla gesproken. Dit is er één voor autisten wereldwijd!

Prijzen staan vast dus geen vermoeiende onderhandelingen, fooien hoeven niet want in restaurants betaal je standaard 10% ‘service charge’, je hoeft nergens over na te denken.

Waar je dan meteen bij het probleem van Singapore. Daar kom ik later nog op terug.

Over de ongeveer anderhalve dag dat ik er was, heb ik diverse trekpleisters bezocht. De meeste zitten dicht bij elkaar rondom de Marina Bay. De rest is makkelijk te bereiken via het betaalbare en makkelijk bruikbare metro systeem, die zeer regelmatig rijdt.

Ze hebben rondom het Marina Bay een prachtig park uit de grond gestampt, waar ze metalen bomen (Supertree Groove) van 50 meter hoog hebben, waar daadwerkelijk planten aan groeien. Het past bij het hypermoderne metropool. De planten worden ingezet om zonne-energie in elektriciteit om te zetten. Dit is ook de plek waar ze in de avond een grote muziek en lichtshow hebben, wat ik zeker de moeite waard vond.

Daar dichtbij hebben ze de Cloud Garden. Een gigantisch glazen gebouw met een grote (begroeide) rots, met de hoogste indoor waterval in de wereld. Daarnaast hebben ze een nóg grotere kas staan (de grootste ter wereld), waar planten en bomen(!) van over de hele wereld groeien.

Het hotel dat het allemaal in de schaduw zet, is een architectuur meesterwerk. De drie torens worden bovenop verbonden via een groot dek, waar je een uitzichtpunt en zwembad hebt. Bij het uitzichtpunt heb ik een (erg dure) pizza en cocktail op. Maar hé, het is vakantie!

Daarbuiten heb ik alleen China Town en een hipster achtige straat met veel graffiti en eetcafétjes bezocht. De stad heeft verder nog een universal studio en een groot strand, maar dan heb je alle hoogtepunten ook gehad.

Nou er is er nog één. De netheid van het geheel. Goedenavond, wat een verschil met India! Geen kauwgom op de vloer, geen spuug, geen poep (of überhaupt veel honden of katten) en geen afval. Niets. Niet zo gek, als je bedenkt dat de boetes voor dergelijke overtredingen $1000 kosten! Eej Nederland, doe dat ook eens! Wat een heerlijke schone straten daar!

Daarmee cirkelen we uiteindelijk weer terug bij het probleem van Singapore. Of eigenlijk twee problemen. Er is simpelweg niet superveel te doen, het meeste heb je in één dag echt wel gezien. Dat de stad zo niet Aziatisch is, vind ik nog niet zo’n probleem. Dat het geen ziel heeft, vind ik dan weer jammer. Alle strakke regels ten spijt, alle technische hoogstandjes en ‘grootste ter wereld’, het voelt niet echt aan. Je proeft geen historie, geen eigen verhaal en dat mis ik na plekken als Petra en India wel.

Zou ik het aanraden? Ligt eraan. Ben je in de buurt? Dan zou ik een dagtrip zeker aanraden. Let wel op; het leven is hier vrij duur (voor Azië) en kijk uit met kauwgom. Het simpelweg importeren (in de rugzak hebben) kan je al een boete van $1000 opleveren!